προπαροξύτονος

Ancient Greek

Etymology

From προ- (pro-, “before”) +‎ πᾰροξῠ́τονος (paroxútonos).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pro.pa.rok.sý.to.nos/ → /pro.pa.rokˈsy.to.nos/ → /pro.pa.rokˈsi.to.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.pa.rok.sý.to.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pro.pa.rokˈsy.to.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pro.pa.rokˈsy.to.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pro.pa.rokˈsy.to.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pro.pa.rokˈsi.to.nos/

Adjective

προπᾰροξῠ́τονος • (proparoxútonos) m or f (neuter προπᾰροξῠ́τονον); second declension

1. (grammar) proparoxytone

Inflection

Second declension of προπᾰροξῠ́τονος; προπᾰροξῠ́τονον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		προπᾰροξῠ́τονος proparoxútonos	προπᾰροξῠ́τονον proparoxútonon		προπᾰροξῠτόνω proparoxutónō	προπᾰροξῠτόνω proparoxutónō		προπᾰροξῠ́τονοι proparoxútonoi	προπᾰροξῠ́τονᾰ proparoxútona
Genitive		προπᾰροξῠτόνου proparoxutónou	προπᾰροξῠτόνου proparoxutónou		προπᾰροξῠτόνοιν proparoxutónoin	προπᾰροξῠτόνοιν proparoxutónoin		προπᾰροξῠτόνων proparoxutónōn	προπᾰροξῠτόνων proparoxutónōn
Dative		προπᾰροξῠτόνῳ proparoxutónōi	προπᾰροξῠτόνῳ proparoxutónōi		προπᾰροξῠτόνοιν proparoxutónoin	προπᾰροξῠτόνοιν proparoxutónoin		προπᾰροξῠτόνοις proparoxutónois	προπᾰροξῠτόνοις proparoxutónois
Accusative		προπᾰροξῠ́τονον proparoxútonon	προπᾰροξῠ́τονον proparoxútonon		προπᾰροξῠτόνω proparoxutónō	προπᾰροξῠτόνω proparoxutónō		προπᾰροξῠτόνους proparoxutónous	προπᾰροξῠ́τονᾰ proparoxútona
Vocative		προπᾰροξῠ́τονε proparoxútone	προπᾰροξῠ́τονον proparoxútonon		προπᾰροξῠτόνω proparoxutónō	προπᾰροξῠτόνω proparoxutónō		προπᾰροξῠ́τονοι proparoxútonoi	προπᾰροξῠ́τονᾰ proparoxútona
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		προπᾰροξῠτόνως proparoxutónōs			προπᾰροξῠτονώτερος proparoxutonṓteros			προπᾰροξῠτονώτᾰτος proparoxutonṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

See also

• βαρύτονος (barútonos)
• ὀξύτονος (oxútonos)
• παροξύτονος (paroxútonos)

References

• “προπαροξύτονος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• προπαροξύτονος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Etymology

From Ancient Greek.

Adjective

προπαροξύτονος • (proparoxýtonos) m (feminine προπαροξύτονη, neuter προπαροξύτονο)

1. (grammar, linguistics) proparoxytone, (of a word) having a stressed antepenultimate

Declension

Declension of προπαροξύτονος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	προπαροξύτονος •	προπαροξύτονη •	προπαροξύτονο •	προπαροξύτονοι •	προπαροξύτονες •	προπαροξύτονα •
genitive	προπαροξύτονου •	προπαροξύτονης •	προπαροξύτονου •	προπαροξύτονων •	προπαροξύτονων •	προπαροξύτονων •
accusative	προπαροξύτονο •	προπαροξύτονη •	προπαροξύτονο •	προπαροξύτονους •	προπαροξύτονες •	προπαροξύτονα •
vocative	προπαροξύτονε •	προπαροξύτονη •	προπαροξύτονο •	προπαροξύτονοι •	προπαροξύτονες •	προπαροξύτονα •

See also

• βαρύτονος (varýtonos, “barytone”)
• οξύτονος (oxýtonos, “oxytone”)
• παροξύτονος (paroxýtonos, “paroxytone”)