ένδοξος
Jump to navigation
Jump to search
See also: ἔνδοξος
Greek[edit]
Etymology[edit]
Learned borrowing from Koine Greek ἔνδοξος (éndoxos).[1]
Pronunciation[edit]
Adjective[edit]
ένδοξος • (éndoxos) m (feminine ένδοξη, neuter ένδοξο)
Declension[edit]
Declension of ένδοξος
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | ένδοξος • | ένδοξη • | ένδοξο • | ένδοξοι • | ένδοξες • | ένδοξα • |
| genitive | ένδοξου • | ένδοξης • | ένδοξου • | ένδοξων • | ένδοξων • | ένδοξων • |
| accusative | ένδοξο • | ένδοξη • | ένδοξο • | ένδοξους • | ένδοξες • | ένδοξα • |
| vocative | ένδοξε • | ένδοξη • | ένδοξο • | ένδοξοι • | ένδοξες • | ένδοξα • |
| derivations | Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ένδοξος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ένδοξος, etc.) | |||||
Derived terms[edit]
- ένδοξα (éndoxa, adverb)
Related terms[edit]
- ενδόξως (endóxos)
- and see: δόξα f (dóxa)
References[edit]
- ^ ένδοξος - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.