πεπνυμένος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pe.pnyː.mé.nos/ → /pe.pnyˈme.nos/ → /pe.pniˈme.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pe.pnyː.mé.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pe.pnyˈme.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pe.pnyˈme.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pe.pnyˈme.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pe.pniˈme.nos/

Participle

πεπνῡμένος • (pepnūménos) m (feminine πεπνῡμένη, neuter πεπνῡμένον); first/second declension

1. perfect mediopassive participle of πέπνῡμαι (pépnūmai)

Declension

First and second declension of πεπνῡμένος; πεπνῡμένη; πεπνῡμένον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		πεπνῡμένος pepnūménos	πεπνῡμένη pepnūménē	πεπνῡμένον pepnūménon		πεπνῡμένω pepnūménō	πεπνῡμένᾱ pepnūménā	πεπνῡμένω pepnūménō		πεπνῡμένοι pepnūménoi	πεπνῡμέναι pepnūménai	πεπνῡμένᾰ pepnūména
Genitive		πεπνῡμένου pepnūménou	πεπνῡμένης pepnūménēs	πεπνῡμένου pepnūménou		πεπνῡμένοιν pepnūménoin	πεπνῡμέναιν pepnūménain	πεπνῡμένοιν pepnūménoin		πεπνῡμένων pepnūménōn	πεπνῡμένων pepnūménōn	πεπνῡμένων pepnūménōn
Dative		πεπνῡμένῳ pepnūménōi	πεπνῡμένῃ pepnūménēi	πεπνῡμένῳ pepnūménōi		πεπνῡμένοιν pepnūménoin	πεπνῡμέναιν pepnūménain	πεπνῡμένοιν pepnūménoin		πεπνῡμένοις pepnūménois	πεπνῡμέναις pepnūménais	πεπνῡμένοις pepnūménois
Accusative		πεπνῡμένον pepnūménon	πεπνῡμένην pepnūménēn	πεπνῡμένον pepnūménon		πεπνῡμένω pepnūménō	πεπνῡμένᾱ pepnūménā	πεπνῡμένω pepnūménō		πεπνῡμένους pepnūménous	πεπνῡμένᾱς pepnūménās	πεπνῡμένᾰ pepnūména
Vocative		πεπνῡμένε pepnūméne	πεπνῡμένη pepnūménē	πεπνῡμένον pepnūménon		πεπνῡμένω pepnūménō	πεπνῡμένᾱ pepnūménā	πεπνῡμένω pepnūménō		πεπνῡμένοι pepnūménoi	πεπνῡμέναι pepnūménai	πεπνῡμένᾰ pepnūména
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		πεπνῡμένως pepnūménōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.