हरण

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Sanskrit[edit]

Noun[edit]

हरण (haraṇa) stemn

  1. abduction

Declension[edit]

Neuter a-stem declension of हरण
Nom. sg. हरणम् (haraṇam)
Gen. sg. हरणस्य (haraṇasya)
Singular Dual Plural
Nominative हरणम् (haraṇam) हरणे (haraṇe) हरणानि (haraṇāni)
Vocative हरण (haraṇa) हरणे (haraṇe) हरणानि (haraṇāni)
Accusative हरणम् (haraṇam) हरणे (haraṇe) हरणानि (haraṇāni)
Instrumental हरणेन (haraṇena) हरणाभ्याम् (haraṇābhyām) हरणैः (haraṇaiḥ)
Dative हरणाय (haraṇāya) हरणाभ्याम् (haraṇābhyām) हरणेभ्यः (haraṇebhyaḥ)
Ablative हरणात् (haraṇāt) हरणाभ्याम् (haraṇābhyām) हरणेभ्यः (haraṇebhyaḥ)
Genitive हरणस्य (haraṇasya) हरणयोः (haraṇayoḥ) हरणानाम् (haraṇānām)
Locative हरणे (haraṇe) हरणयोः (haraṇayoḥ) हरणेषु (haraṇeṣu)

Descendants[edit]

  • Tamil: ஹரணம் (haraṇam)
  • Telugu: హరణము (haraṇamu)