ὀρούω

Ancient Greek[edit]

From Proto-Hellenic *orówō, from Proto-Indo-European *h₃rew-. Cognate with Latin ruō (“to hurry, hasten”) and Proto-Slavic *ruxъ (“movement”).

ὀρούω • (oroúō)

Present: ὀρούω

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀρούω	ὀρούεις	ὀρούει	ὀρούετον	ὀρούετον	ὀρούομεν	ὀρούετε	ὀρούουσῐ(ν)
	subjunctive	ὀρούω	ὀρούῃς	ὀρούῃ	ὀρούητον	ὀρούητον	ὀρούωμεν	ὀρούητε	ὀρούωσῐ(ν)
	optative	ὀρούοιμῐ	ὀρούοις	ὀρούοι	ὀρούοιτον	ὀρουοίτην	ὀρούοιμεν	ὀρούοιτε	ὀρούοιεν
	imperative		ὄρουε	ὀρουέτω	ὀρούετον	ὀρουέτων		ὀρούετε	ὀρουόντων
		active
infinitive		ὀρούειν
participle	m	ὀρούων
	f	ὀρούουσᾰ
	n	ὀροῦον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ὤρουον

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὤρουον	ὤρουες	ὤρουε(ν)	ὠρούετον	ὠρουέτην	ὠρούομεν	ὠρούετε	ὤρουον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ὀρούσω

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀρούσω	ὀρούσεις	ὀρούσει	ὀρούσετον	ὀρούσετον	ὀρούσομεν	ὀρούσετε	ὀρούσουσῐ(ν)
active	optative	ὀρούσοιμῐ	ὀρούσοις	ὀρούσοι	ὀρούσοιτον	ὀρουσοίτην	ὀρούσοιμεν	ὀρούσοιτε	ὀρούσοιεν
		active
infinitive		ὀρούσειν
participle	m	ὀρούσων
	f	ὀρούσουσᾰ
	n	ὀροῦσον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὤρουσᾰ	ὤρουσᾰς	ὤρουσε(ν)	ὠρούσᾰτον	ὠρουσᾰ́την	ὠρούσᾰμεν	ὠρούσᾰτε	ὤρουσᾰν
	subjunctive	ὀρούσω	ὀρούσῃς	ὀρούσῃ	ὀρούσητον	ὀρούσητον	ὀρούσωμεν	ὀρούσητε	ὀρούσωσῐ(ν)
	optative	ὀρούσαιμῐ	ὀρούσειᾰς, ὀρούσαις	ὀρούσειε(ν), ὀρούσαι	ὀρούσαιτον	ὀρουσαίτην	ὀρούσαιμεν	ὀρούσαιτε	ὀρούσειᾰν, ὀρούσαιεν
	imperative		ὄρουσον	ὀρουσᾰ́τω	ὀρούσᾰτον	ὀρουσᾰ́των		ὀρούσᾰτε	ὀρουσᾰ́ντων
		active
infinitive		ὀροῦσαι
participle	m	ὀρούσᾱς
	f	ὀρούσᾱσᾰ
	n	ὀροῦσᾰν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὄρουσᾰ	ὄρουσᾰς	ὄρουσε(ν)	ὀρούσᾰτον	ὀρουσᾰ́την	ὀρούσᾰμεν	ὀρούσᾰτε	ὄρουσᾰν
	subjunctive	ὀρούσω, ὀρούσωμῐ	ὀρούσῃς, ὀρούσῃσθᾰ	ὀρούσῃ, ὀρούσῃσῐ	ὀρούσητον	ὀρούσητον	ὀρούσωμεν	ὀρούσητε	ὀρούσωσῐ(ν)
	optative	ὀρούσαιμῐ	ὀρούσαις, ὀρούσαισθᾰ, ὀρούσειᾰς	ὀρούσειε(ν), ὀρούσαι	ὀρουσεῖτον	ὀρουσείτην	ὀρουσεῖμεν	ὀρουσεῖτε	ὀρουσεῖεν
	imperative		ὄρουσον	ὀρουσᾰ́τω	ὀρούσᾰτον	ὀρουσᾰ́των		ὀρούσᾰτε	ὀρουσᾰ́ντων
		active
infinitive		ὀροῦσαι/ὀρουσᾰ́μεν/ὀρουσᾰμέναι
participle	m	ὀρούσᾱς
	f	ὀρούσᾱσᾰ
	n	ὀροῦσᾰν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.