acclinatus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Perfect passive participle of acclīnō
Participle[edit]
acclīnātus (feminine acclīnāta, neuter acclīnātum); first/second-declension participle
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | acclīnātus | acclīnāta | acclīnātum | acclīnātī | acclīnātae | acclīnāta | |
Genitive | acclīnātī | acclīnātae | acclīnātī | acclīnātōrum | acclīnātārum | acclīnātōrum | |
Dative | acclīnātō | acclīnātō | acclīnātīs | ||||
Accusative | acclīnātum | acclīnātam | acclīnātum | acclīnātōs | acclīnātās | acclīnāta | |
Ablative | acclīnātō | acclīnātā | acclīnātō | acclīnātīs | |||
Vocative | acclīnāte | acclīnāta | acclīnātum | acclīnātī | acclīnātae | acclīnāta |
References[edit]
- “acclinatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers