aduro

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From ad- +‎ ūrō.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

adūrō (present infinitive adūrere, perfect active adussī, supine adustum); third conjugation

  1. to kindle, set fire to
  2. to singe, scorch, burn

Conjugation[edit]

   Conjugation of adūrō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present adūrō adūris adūrit adūrimus adūritis adūrunt
imperfect adūrēbam adūrēbās adūrēbat adūrēbāmus adūrēbātis adūrēbant
future adūram adūrēs adūret adūrēmus adūrētis adūrent
perfect adussī adussistī adussit adussimus adussistis adussērunt,
adussēre
pluperfect adusseram adusserās adusserat adusserāmus adusserātis adusserant
future perfect adusserō adusseris adusserit adusserimus adusseritis adusserint
passive present adūror adūreris,
adūrere
adūritur adūrimur adūriminī adūruntur
imperfect adūrēbar adūrēbāris,
adūrēbāre
adūrēbātur adūrēbāmur adūrēbāminī adūrēbantur
future adūrar adūrēris,
adūrēre
adūrētur adūrēmur adūrēminī adūrentur
perfect adustus + present active indicative of sum
pluperfect adustus + imperfect active indicative of sum
future perfect adustus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present adūram adūrās adūrat adūrāmus adūrātis adūrant
imperfect adūrerem adūrerēs adūreret adūrerēmus adūrerētis adūrerent
perfect adusserim adusserīs adusserit adusserīmus adusserītis adusserint
pluperfect adussissem adussissēs adussisset adussissēmus adussissētis adussissent
passive present adūrar adūrāris,
adūrāre
adūrātur adūrāmur adūrāminī adūrantur
imperfect adūrerer adūrerēris,
adūrerēre
adūrerētur adūrerēmur adūrerēminī adūrerentur
perfect adustus + present active subjunctive of sum
pluperfect adustus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present adūre adūrite
future adūritō adūritō adūritōte adūruntō
passive present adūrere adūriminī
future adūritor adūritor adūruntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives adūrere adussisse adustūrum esse adūrī adustum esse adustum īrī
participles adūrēns adustūrus adustus adūrendus,
adūrundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
adūrendī adūrendō adūrendum adūrendō adustum adustū

Descendants[edit]

  • English: adure
  • Old French: adurir, aduster
  • Spanish: adurir

References[edit]

  • aduro”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • aduro”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • aduro in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Spanish[edit]

Verb[edit]

aduro

  1. first-person singular present indicative of adurir