autofecundat
Jump to navigation
Jump to search
Romanian[edit]
Etymology[edit]
Past participle of autofecunda.
Noun[edit]
autofecundat n (plural autofecundaturi)
Declension[edit]
Declension of autofecundat
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) autofecundat | autofecundatul | (niște) autofecundaturi | autofecundaturile |
genitive/dative | (unui) autofecundat | autofecundatului | (unor) autofecundaturi | autofecundaturilor |
vocative | autofecundatule | autofecundaturilor |
Verb[edit]
autofecundat (past participle of autofecunda)
References[edit]
- autofecundat in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN