contumulo

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

con- +‎ tumulō (to cover with a mound, bury)

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

contumulō (present infinitive contumulāre); first conjugation, no passive, no perfect or supine stem

  1. (transitive) to cover with a mound, inter, bury
    Synonym: tumulō

Conjugation[edit]

   Conjugation of contumulō (first conjugation, no supine stem, no perfect stem, active only)
indicative singular plural
first second third first second third
active present contumulō contumulās contumulat contumulāmus contumulātis contumulant
imperfect contumulābam contumulābās contumulābat contumulābāmus contumulābātis contumulābant
future contumulābō contumulābis contumulābit contumulābimus contumulābitis contumulābunt
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present contumulem contumulēs contumulet contumulēmus contumulētis contumulent
imperfect contumulārem contumulārēs contumulāret contumulārēmus contumulārētis contumulārent
imperative singular plural
first second third first second third
active present contumulā contumulāte
future contumulātō contumulātō contumulātōte contumulantō
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives contumulāre
participles contumulāns
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
contumulandī contumulandō contumulandum contumulandō

References[edit]

  • contumulo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • contumulo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers