deiectiuncula
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
From dēiectiō + -cula (diminutive suffix).
Pronunciation[edit]
- (Classical Latin) IPA(key): /deː.i̯ek.tiˈun.ku.la/, [d̪eːi̯ɛkt̪iˈʊŋkʊɫ̪ä]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /de.jek.t͡siˈun.ku.la/, [d̪ejekt̪͡s̪iˈuŋkulä]
Noun[edit]
dēiectiuncula f (genitive dēiectiunculae); first declension
- diminutive of dēiectiō (“ejection, purging”): a mild purging
Declension[edit]
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | dēiectiuncula | dēiectiunculae |
Genitive | dēiectiunculae | dēiectiunculārum |
Dative | dēiectiunculae | dēiectiunculīs |
Accusative | dēiectiunculam | dēiectiunculās |
Ablative | dēiectiunculā | dēiectiunculīs |
Vocative | dēiectiuncula | dēiectiunculae |