deliramentum
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Pronunciation[edit]
- (Classical Latin) IPA(key): /deː.liː.raːˈmen.tum/, [d̪eːlʲiːräːˈmɛn̪t̪ʊ̃ˑ]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /de.li.raˈmen.tum/, [d̪eliräˈmɛn̪t̪um]
Noun[edit]
dēlīrāmentum n (genitive dēlīrāmentī); second declension
Declension[edit]
Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | dēlīrāmentum | dēlīrāmenta |
Genitive | dēlīrāmentī | dēlīrāmentōrum |
Dative | dēlīrāmentō | dēlīrāmentīs |
Accusative | dēlīrāmentum | dēlīrāmenta |
Ablative | dēlīrāmentō | dēlīrāmentīs |
Vocative | dēlīrāmentum | dēlīrāmenta |
References[edit]
- “deliramentum”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- deliramentum in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.