excommunicatorialis

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Late Latin excommūnicātor +‎ -ālis.

Pronunciation[edit]

(modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ek.skom.mu.ni.ka.to.riˈa.lis/, [ekskomːunikät̪oriˈäːlis]

Adjective[edit]

excommūnicātoriālis (neuter excommūnicātoriāle); third-declension two-termination adjective

  1. (Renaissance Latin) which causes excommunication
    Synonym: excommūnicātorius

Declension[edit]

Third-declension two-termination adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative excommūnicātoriālis excommūnicātoriāle excommūnicātoriālēs excommūnicātoriālia
Genitive excommūnicātoriālis excommūnicātoriālium
Dative excommūnicātoriālī excommūnicātoriālibus
Accusative excommūnicātoriālem excommūnicātoriāle excommūnicātoriālēs
excommūnicātoriālīs
excommūnicātoriālia
Ablative excommūnicātoriālī excommūnicātoriālibus
Vocative excommūnicātoriālis excommūnicātoriāle excommūnicātoriālēs excommūnicātoriālia

References[edit]