grzech

See also: Grzech and grzéch

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *grěxъ.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɡʐɛx/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛx
• Syllabification: grzech
• Homophone: Grzech

Noun

grzech m inan (diminutive grzeszek)

1. (religion, theology) sin (violation of religious law)
2. sin (misdeed)

Declension

Declension of grzech

	singular	plural
nominative	grzech	grzechy
genitive	grzechu	grzechów
dative	grzechowi	grzechom
accusative	grzech	grzechy
instrumental	grzechem	grzechami
locative	grzechu	grzechach
vocative	grzechu	grzechy

Related terms

adjective

• grzeszny

 

adverb

• grzesznie

 

nouns

• grzesznica
• grzesznik
• grzeszność
• rozgrzeszenie

 

verbs

• grzeszyć impf
• nagrzeszyć pf
• rozgrzeszać impf
• rozgrzeszyć pf
• zgrzeszyć pf

 

Further reading

• grzech in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• grzech in Polish dictionaries at PWN
• Wanda Decyk-Zięba, editor (2018-2022), “grzech”, in Dydaktyczny Słownik Etymologiczno-historyczny Języka Polskiego [A Didactic, Historical, Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish), →ISBN