haesitabundus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

haesitō (hesitate) +‎ -bundus

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

haesitābundus (feminine haesitābunda, neuter haesitābundum); first/second-declension adjective

  1. hesitating, faltering, stammering

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative haesitābundus haesitābunda haesitābundum haesitābundī haesitābundae haesitābunda
Genitive haesitābundī haesitābundae haesitābundī haesitābundōrum haesitābundārum haesitābundōrum
Dative haesitābundō haesitābundō haesitābundīs
Accusative haesitābundum haesitābundam haesitābundum haesitābundōs haesitābundās haesitābunda
Ablative haesitābundō haesitābundā haesitābundō haesitābundīs
Vocative haesitābunde haesitābunda haesitābundum haesitābundī haesitābundae haesitābunda

References[edit]