incautus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From in- +‎ cautus (careful).

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

incautus (feminine incauta, neuter incautum, comparative incautior); first/second-declension adjective

  1. incautious, heedless, reckless, unsuspecting, improvident, in one’s ignorance, not careful, careless
    • 29 BCE – 19 BCE, Virgil, Aeneid 4.69-71:
      [...] quālis coniectā cerva sagittā,
      quam procul incautam nemora inter Crēsia fīxit
      pāstor agēns tēlīs, [...].
      [...] like a deer, wounded by an arrow — an unsuspecting [creature] amid a Cretan woodland — that has been pierced [from] afar, [by] a shepherd, driving in [such] darts, [...].
    Antonyms: intentus, intēnsus, attentus, cautus
  2. (in a passive sense) unforeseen, unexpected, unguarded against, off one’s guard

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative incautus incauta incautum incautī incautae incauta
Genitive incautī incautae incautī incautōrum incautārum incautōrum
Dative incautō incautō incautīs
Accusative incautum incautam incautum incautōs incautās incauta
Ablative incautō incautā incautō incautīs
Vocative incaute incauta incautum incautī incautae incauta

Derived terms[edit]

Descendants[edit]

  • Catalan: incaut
  • Italian: incauto
  • Portuguese: incauto
  • Spanish: incauto

References[edit]

  • incautus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • incautus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • incautus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to surprise and defeat the enemy: opprimere hostes (imprudentes, incautos, inopinantes)

Anagrams[edit]