incitatio

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin

[edit]

Etymology

[edit]

From incitō +‎ -tiō.

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

incitātiō f (genitive incitātiōnis); third declension

  1. incitement
  2. vehemence, ardour

Declension

[edit]

Third-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative incitātiō incitātiōnēs
Genitive incitātiōnis incitātiōnum
Dative incitātiōnī incitātiōnibus
Accusative incitātiōnem incitātiōnēs
Ablative incitātiōne incitātiōnibus
Vocative incitātiō incitātiōnēs
[edit]

Descendants

[edit]

References

[edit]
  • incitatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • incitatio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • incitatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • enthusiasm: ardor, inflammatio animi, incitatio mentis, mentis vis incitatior