inspoliatus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

in- (un-) +‎ spoliātus (plundered)

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

īnspoliātus (feminine īnspoliāta, neuter īnspoliātum); first/second-declension adjective

  1. not plundered

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative īnspoliātus īnspoliāta īnspoliātum īnspoliātī īnspoliātae īnspoliāta
Genitive īnspoliātī īnspoliātae īnspoliātī īnspoliātōrum īnspoliātārum īnspoliātōrum
Dative īnspoliātō īnspoliātō īnspoliātīs
Accusative īnspoliātum īnspoliātam īnspoliātum īnspoliātōs īnspoliātās īnspoliāta
Ablative īnspoliātō īnspoliātā īnspoliātō īnspoliātīs
Vocative īnspoliāte īnspoliāta īnspoliātum īnspoliātī īnspoliātae īnspoliāta

References[edit]

  • inspoliatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • inspoliatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers