irruo

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

irruō (present infinitive irruere, perfect active irruī, supine irrutum); third conjugation

  1. Alternative form of inruō

Conjugation[edit]

   Conjugation of irruō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present irruō irruis irruit irruimus irruitis irruunt
imperfect irruēbam irruēbās irruēbat irruēbāmus irruēbātis irruēbant
future irruam irruēs irruet irruēmus irruētis irruent
perfect irruī irruistī irruit irruimus irruistis irruērunt,
irruēre
pluperfect irrueram irruerās irruerat irruerāmus irruerātis irruerant
future perfect irruerō irrueris irruerit irruerimus irrueritis irruerint
passive present irruor irrueris,
irruere
irruitur irruimur irruiminī irruuntur
imperfect irruēbar irruēbāris,
irruēbāre
irruēbātur irruēbāmur irruēbāminī irruēbantur
future irruar irruēris,
irruēre
irruētur irruēmur irruēminī irruentur
perfect irrutus + present active indicative of sum
pluperfect irrutus + imperfect active indicative of sum
future perfect irrutus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present irruam irruās irruat irruāmus irruātis irruant
imperfect irruerem irruerēs irrueret irruerēmus irruerētis irruerent
perfect irruerim irruerīs irruerit irruerīmus irruerītis irruerint
pluperfect irruissem irruissēs irruisset irruissēmus irruissētis irruissent
passive present irruar irruāris,
irruāre
irruātur irruāmur irruāminī irruantur
imperfect irruerer irruerēris,
irruerēre
irruerētur irruerēmur irruerēminī irruerentur
perfect irrutus + present active subjunctive of sum
pluperfect irrutus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present irrue irruite
future irruitō irruitō irruitōte irruuntō
passive present irruere irruiminī
future irruitor irruitor irruuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives irruere irruisse irrutūrum esse irruī irrutum esse irrutum īrī
participles irruēns irrutūrus irrutus irruendus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
irruendī irruendō irruendum irruendō irrutum irrutū

References[edit]

  • irruo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • irruo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.