klivi

Esperanto

Etymology

Of Germanic origin; related to Dutch klieven and German klieben.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈklivi]
• Rhymes: -ivi
• Hyphenation: kli‧vi

Verb

klivi (present klivas, past klivis, future klivos, conditional klivus, volitive klivu)

1. (transitive, mineralogy) to cleave, to split

   klivi kristalon, ardezon ― cleave a crystal, a slate

Conjugation

Conjugation of klivi present past future singular plural singular plural singular plural tense klivas klivis klivos active participle klivanta klivantaj klivinta klivintaj klivonta klivontaj acc. klivantan klivantajn klivintan klivintajn klivontan klivontajn passive participle klivata klivataj klivita klivitaj klivota klivotaj acc. klivatan klivatajn klivitan klivitajn klivotan klivotajn nominal active participle klivanto klivantoj klivinto klivintoj klivonto klivontoj acc. klivanton klivantojn klivinton klivintojn klivonton klivontojn nominal passive participle klivato klivatoj klivito klivitoj klivoto klivotoj acc. klivaton klivatojn kliviton klivitojn klivoton klivotojn adverbial active participle klivante klivinte klivonte adverbial passive participle klivate klivite klivote infinitive klivi imperative klivu conditional klivus

Derived terms

• klivo

Norwegian Nynorsk

Verb

klivi

1. (non-standard since 2012) past participle of kliva