licentiatus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Pronunciation[edit]

Etymology 1[edit]

From licentiō (grant leave) +‎ -tus (action noun suffix).

Noun[edit]

licentiātus m (genitive licentiātūs); fourth declension

  1. freedom, license
Declension[edit]

Fourth-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative licentiātus licentiātūs
Genitive licentiātūs licentiātuum
Dative licentiātuī licentiātibus
Accusative licentiātum licentiātūs
Ablative licentiātū licentiātibus
Vocative licentiātus licentiātūs
Descendants[edit]
  • English: licentiate

Etymology 2[edit]

Participle[edit]

licentiātus (feminine licentiāta, neuter licentiātum); first/second-declension participle

  1. (Medieval Latin) licensed
Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative licentiātus licentiāta licentiātum licentiātī licentiātae licentiāta
Genitive licentiātī licentiātae licentiātī licentiātōrum licentiātārum licentiātōrum
Dative licentiātō licentiātō licentiātīs
Accusative licentiātum licentiātam licentiātum licentiātōs licentiātās licentiāta
Ablative licentiātō licentiātā licentiātō licentiātīs
Vocative licentiāte licentiāta licentiātum licentiātī licentiātae licentiāta
Derived terms[edit]

References[edit]