mancipiolum

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From mancipium (slave) +‎ -olum.

Noun[edit]

mancipiolum n (genitive mancipiolī); second declension

  1. (Medieval Latin) a lowly servant
    • 813, chapter 19, in Concilium Turonense, volume II:
      Reliqui Presbyteri et Diaconi et Subdiaconi vicani hoc studio se custodiant, ut Mancipiola sua ibi maneant, ubi uxores suae. Illi tamen segregatim solitarii in cella jaceant, et orent, et dormiant.
      (please add an English translation of this quotation)

Declension[edit]

Second-declension noun (neuter).

Case Singular Plural
Nominative mancipiolum mancipiola
Genitive mancipiolī mancipiolōrum
Dative mancipiolō mancipiolīs
Accusative mancipiolum mancipiola
Ablative mancipiolō mancipiolīs
Vocative mancipiolum mancipiola

Descendants[edit]

References[edit]