Etymology 1[edit]
From Old Irish meng (“wile, ruse; guile, craft”), from Proto-Celtic *mengâ, of uncertain ultimate origin, but possibly related to Ancient Greek μάγγανον (mánganon, “charm”), borrowed into Latin mango (“dealer”).
meang f (genitive singular meinge, nominative plural meanga)
- wile; guile, deceit
Declension[edit]
Derived terms[edit]
Related terms[edit]
Etymology 2[edit]
(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
meang (present analytic meangann, future analytic meangfaidh, verbal noun meangadh, past participle meangtha)
- (transitive) lop, prune
Conjugation[edit]
|
singular
|
plural
|
relative
|
autonomous
|
first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
indicative
|
present
|
meangaim
|
meangann tú; meangair†
|
meangann sé, sí
|
meangaimid
|
meangann sibh
|
meangann siad; meangaid†
|
a mheangann; a mheangas / a meangann*; a meangas*
|
meangtar
|
past
|
mheang mé; mheangas
|
mheang tú; mheangais
|
mheang sé, sí
|
mheangamar; mheang muid
|
mheang sibh; mheangabhair
|
mheang siad; mheangadar
|
a mheang / ar mheang*
|
meangadh
|
past habitual
|
mheangainn / meangainn‡‡
|
mheangtá / meangtᇇ
|
mheangadh sé, sí / meangadh sé, s퇇
|
mheangaimis; mheangadh muid / meangaimis‡‡; meangadh muid‡‡
|
mheangadh sibh / meangadh sibh‡‡
|
mheangaidís; mheangadh siad / meangaidís‡‡; meangadh siad‡‡
|
a mheangadh / a meangadh*
|
mheangtaí / meangta퇇
|
future
|
meangfaidh mé; meangfad
|
meangfaidh tú; meangfair†
|
meangfaidh sé, sí
|
meangfaimid; meangfaidh muid
|
meangfaidh sibh
|
meangfaidh siad; meangfaid†
|
a mheangfaidh; a mheangfas / a meangfaidh*; a meangfas*
|
meangfar
|
conditional
|
mheangfainn / meangfainn‡‡
|
mheangfá / meangfᇇ
|
mheangfadh sé, sí / meangfadh sé, s퇇
|
mheangfaimis; mheangfadh muid / meangfaimis‡‡; meangfadh muid‡‡
|
mheangfadh sibh / meangfadh sibh‡‡
|
mheangfaidís; mheangfadh siad / meangfaidís‡‡; meangfadh siad‡‡
|
a mheangfadh / a meangfadh*
|
mheangfaí / meangfa퇇
|
subjunctive
|
present
|
go meanga mé; go meangad†
|
go meanga tú; go meangair†
|
go meanga sé, sí
|
go meangaimid; go meanga muid
|
go meanga sibh
|
go meanga siad; go meangaid†
|
—
|
go meangtar
|
past
|
dá meangainn
|
dá meangtá
|
dá meangadh sé, sí
|
dá meangaimis; dá meangadh muid
|
dá meangadh sibh
|
dá meangaidís; dá meangadh siad
|
—
|
dá meangtaí
|
imperative
|
meangaim
|
meang
|
meangadh sé, sí
|
meangaimis
|
meangaigí; meangaidh†
|
meangaidís
|
—
|
meangtar
|
verbal noun
|
meangadh
|
past participle
|
meangtha
|
* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis
Synonyms[edit]
Mutation[edit]
Irish mutation
|
Radical
|
Lenition
|
Eclipsis
|
meang
|
mheang
|
not applicable
|
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.
|
References[edit]
- Ó Dónaill, Niall (1977) “meang”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN
- MacBain, Alexander, Mackay, Eneas (1911) “meang”, in An Etymological Dictionary of the Gaelic Language[1], Stirling, →ISBN