nabzdyczony

Polish

Etymology

From nabzdyczyć +‎ -ony.

Pronunciation

• IPA^(key): /na.bzdɨˈt͡ʂɔ.nɨ/
• Rhymes: -ɔnɨ
• Syllabification: na‧bzdy‧czo‧ny

Adjective

nabzdyczony (comparative bardziej nabzdyczony, superlative najbardziej nabzdyczony, no derived adverb)

1. (colloquial) in a huff

   Synonym: niezadowolony

Related terms

verbs

• nabzdyczać
• nabzdyczyć

 

Participle

nabzdyczony (passive adjectival)

1. passive adjectival participle of nabzdyczyć

Declension

Declension of nabzdyczony (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	nabzdyczony		nabzdyczona	nabzdyczone	nabzdyczeni	nabzdyczone
genitive	nabzdyczonego		nabzdyczonej	nabzdyczonego	nabzdyczonych
dative	nabzdyczonemu		nabzdyczonej	nabzdyczonemu	nabzdyczonym
accusative	nabzdyczonego	nabzdyczony	nabzdyczoną	nabzdyczone	nabzdyczonych	nabzdyczone
instrumental	nabzdyczonym		nabzdyczoną	nabzdyczonym	nabzdyczonymi
locative	nabzdyczonym		nabzdyczonej	nabzdyczonym	nabzdyczonych

Further reading

• nabzdyczony in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• nabzdyczony in Polish dictionaries at PWN