nakładany

Polish

Etymology

From nakładać +‎ -any. First attested in 1656–1688.

Pronunciation

• IPA^(key): /na.kwaˈda.nɨ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -anɨ
• Syllabification: na‧kła‧da‧ny

Adjective

nakładany (not comparable, no derived adverb)

1. (of pockets, cuffs, etc.) felled (sewn onto the top)

Declension

Declension of nakładany (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	nakładany		nakładana	nakładane	nakładani	nakładane
genitive	nakładanego		nakładanej	nakładanego	nakładanych
dative	nakładanemu		nakładanej	nakładanemu	nakładanym
accusative	nakładanego	nakładany	nakładaną	nakładane	nakładanych	nakładane
instrumental	nakładanym		nakładaną	nakładanym	nakładanymi
locative	nakładanym		nakładanej	nakładanym	nakładanych

Related terms

adjectives

• nakładczy
• nakładkowy
• nakładny
• nakładowy

 

adverbs

• nakładczo
• nakładnie
• nakładowo

 

nouns

• nakład
• nakładacz
• nakładaczka
• nakładarka
• nakładca
• nakładczość
• nakładka
• nakładnik
• nakładowość

 

verbs

• kładać impf
• kłaść impf
• nakładać impf
• nakłaść pf

 

Participle

nakładany (passive adjectival)

1. masculine singular passive adjectival participle of nakładać

Further reading

• nakładany in Polish dictionaries at PWN
• Aleksander Zdanowicz (1861) “nakładany”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[1]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “nakładany”, in Słownik języka polskiego‎^[2] (in Polish), volume 3, Warsaw, page 84