onderduiken

Dutch

Etymology

onder +‎ duiken

Pronunciation

• (file)

• Hyphenation: on‧der‧dui‧ken

Verb

onderduiken

1. (ergative) to submerge, to submerse
2. (ergative) to hide from authorities

Inflection

Conjugation of onderduiken (strong class 2b, separable)
infinitive	onderduiken
past singular	dook onder
past participle	ondergedoken
infinitive	onderduiken
gerund	onderduiken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	duik onder	dook onder	onderduik	onderdook
2nd person sing. (jij)	duikt onder	dook onder	onderduikt	onderdook
2nd person sing. (u)	duikt onder	dook onder	onderduikt	onderdook
2nd person sing. (gij)	duikt onder	dookt onder	onderduikt	onderdookt
3rd person singular	duikt onder	dook onder	onderduikt	onderdook
plural	duiken onder	dooken onder	onderduiken	onderdooken
subjunctive sing.1	duike onder	dooke onder	onderduike	onderdooke
subjunctive plur.1	duiken onder	dooken onder	onderduiken	onderdooken
imperative sing.	duik onder
imperative plur.1	duikt onder
participles	onderduikend	ondergedoken
1) Archaic.

Descendants

• Negerhollands: dou na onder