raadplegen
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Alternative forms[edit]
- raadsplegen (obsolete)
- raetsplegen (obsolete)
Etymology[edit]
From raad (“advice, counsel”) + plegen.
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
raadplegen
- (transitive) to consult
Inflection[edit]
Conjugation of raadplegen (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | raadplegen | |||
past singular | raadpleegde | |||
past participle | geraadpleegd | |||
infinitive | raadplegen | |||
gerund | raadplegen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | raadpleeg | raadpleegde | ||
2nd person sing. (jij) | raadpleegt | raadpleegde | ||
2nd person sing. (u) | raadpleegt | raadpleegde | ||
2nd person sing. (gij) | raadpleegt | raadpleegde | ||
3rd person singular | raadpleegt | raadpleegde | ||
plural | raadplegen | raadpleegden | ||
subjunctive sing.1 | raadplege | raadpleegde | ||
subjunctive plur.1 | raadplegen | raadpleegden | ||
imperative sing. | raadpleeg | |||
imperative plur.1 | raadpleegt | |||
participles | raadplegend | geraadpleegd | ||
1) Archaic. |
Derived terms[edit]
Descendants[edit]
- Afrikaans: raadpleeg
- → West Frisian: rieplachtsje (calque)
- → West Frisian: riepliigje (calque)