roerig

See also: rörig

Dutch

Etymology

From roeren (“to stir”) +‎ -ig (“-y”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈruː.rəx/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: roe‧rig

Adjective

roerig (comparative roeriger, superlative roerigst)

1. restless

Inflection

Declension of roerig
uninflected	roerig
inflected	roerige
comparative	roeriger
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		roerig	roeriger	het roerigst het roerigste
indefinite	m./f. sing.	roerige	roerigere	roerigste
	n. sing.	roerig	roeriger	roerigste
	plural	roerige	roerigere	roerigste
definite		roerige	roerigere	roerigste
partitive		roerigs	roerigers	—

Derived terms

• roerigheid

Anagrams

• Rogier