serða

Icelandic

Etymology

From Old Norse serða, from Proto-Germanic *serþaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsɛrða/

  Rhymes: -ɛrða

Verb

serða (strong verb, third-person singular past indicative sarð, third-person plural past indicative surðu, supine sorðið)

1. (somewhat archaic, vulgar) to fuck, to have (penetrative) sex with

Conjugation

serða — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að serða
supine (sagnbót)		sorðið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		serðandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég serð	við serðum	present (nútíð)	ég serði	við serðum
	þú serður	þið serðið		þú serðir	þið serðið
	hann, hún, það serður	þeir, þær, þau serða		hann, hún, það serði	þeir, þær, þau serði
past (þátíð)	ég sarð	við surðum	past (þátíð)	ég syrði	við syrðum
	þú sarðst	þið surðuð		þú syrðir	þið syrðuð
	hann, hún, það sarð	þeir, þær, þau surðu		hann, hún, það syrði	þeir, þær, þau syrðu
imperative (boðháttur)	serð (þú)	serðið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	sertu	serðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

sorðinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	sorðinn	sorðin	sorðið		sorðnir	sorðnar	sorðin
accusative (þolfall)	sorðinn	sorðna	sorðið		sorðna	sorðnar	sorðin
dative (þágufall)	sorðnum	sorðinni	sorðnu		sorðnum	sorðnum	sorðnum
genitive (eignarfall)	sorðins	sorðinnar	sorðins		sorðinna	sorðinna	sorðinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	sorðni	sorðna	sorðna		sorðnu	sorðnu	sorðnu
accusative (þolfall)	sorðna	sorðnu	sorðna		sorðnu	sorðnu	sorðnu
dative (þágufall)	sorðna	sorðnu	sorðna		sorðnu	sorðnu	sorðnu
genitive (eignarfall)	sorðna	sorðnu	sorðna		sorðnu	sorðnu	sorðnu

Synonyms

• (fuck): ríða

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *serþaną. Cognate with Old English seorþan.

Verb

serða (singular past indicative sarð, plural past indicative surðu, past participle sorðinn)

1. (vulgar) to fuck, to sodomize

   ef maðr kallar mann sorðinn

   if a man calls another man sodomized

Conjugation

Conjugation of serða — active (strong class 3)

infinitive	serða
present participle	serðandi
past participle	sorðinn
indicative	present	past
1st-person singular	serð	sarð
2nd-person singular	serðr	sart
3rd-person singular	serðr	sarð
1st-person plural	serðum	surðum
2nd-person plural	serðið	surðuð
3rd-person plural	serða	surðu
subjunctive	present	past
1st-person singular	serða	syrða
2nd-person singular	serðir	syrðir
3rd-person singular	serði	syrði
1st-person plural	serðim	syrðim
2nd-person plural	serðið	syrðið
3rd-person plural	serði	syrði
imperative	present
2nd-person singular	serð
1st-person plural	serðum
2nd-person plural	serðið

Conjugation of serða — mediopassive (strong class 3)

infinitive	serðask
present participle	serðandisk
past participle	sorðizk
indicative	present	past
1st-person singular	serðumk	surðumk
2nd-person singular	serzk	sarzk
3rd-person singular	serzk	sarzk
1st-person plural	serðumsk	surðumsk
2nd-person plural	serðizk	surðuzk
3rd-person plural	serðask	surðusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	serðumk	syrðumk
2nd-person singular	serðisk	syrðisk
3rd-person singular	serðisk	syrðisk
1st-person plural	serðimsk	syrðimsk
2nd-person plural	serðizk	syrðizk
3rd-person plural	serðisk	syrðisk
imperative	present
2nd-person singular	serzk
1st-person plural	serðumsk
2nd-person plural	serðizk

Descendants

• Icelandic: serða
• Old Swedish: særþa