sicanus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
From Ancient Greek Σῐκᾱνός (Sikānós).
Pronunciation[edit]
- (Classical Latin) IPA(key): /siˈkaː.nus/, [s̠ɪˈkäːnʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /siˈka.nus/, [siˈkäːnus]
Adjective[edit]
sicānus (feminine sicāna, neuter sicānum); first/second-declension adjective
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | sicānus | sicāna | sicānum | sicānī | sicānae | sicāna | |
Genitive | sicānī | sicānae | sicānī | sicānōrum | sicānārum | sicānōrum | |
Dative | sicānō | sicānō | sicānīs | ||||
Accusative | sicānum | sicānam | sicānum | sicānōs | sicānās | sicāna | |
Ablative | sicānō | sicānā | sicānō | sicānīs | |||
Vocative | sicāne | sicāna | sicānum | sicānī | sicānae | sicāna |
Synonyms[edit]
Noun[edit]
sicānus m (genitive sicānī); second declension
- a Sicanian man
Declension[edit]
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | sicānus | sicānī |
Genitive | sicānī | sicānōrum |
Dative | sicānō | sicānīs |
Accusative | sicānum | sicānōs |
Ablative | sicānō | sicānīs |
Vocative | sicāne | sicānī |
References[edit]
- sicanus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- “sicanus”, in Harry Thurston Peck, editor (1898), Harper's Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers
- “sicanus”, in William Smith, editor (1848), A Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, London: John Murray