tułacz

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish[edit]

Etymology[edit]

From tułać +‎ -acz.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /ˈtu.wat͡ʂ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -uwat͡ʂ
  • Syllabification: tu‧łacz

Noun[edit]

tułacz m pers (female equivalent tułaczka)

  1. wanderer (one who wanders, travels aimlessly)
  2. exile (someone who is banished from one's home or country)

Declension[edit]

Declension of tułacz
singular plural
nominative tułacz tułacze
genitive tułacza tułaczy
dative tułaczowi tułaczom
accusative tułacza tułaczy
instrumental tułaczem tułaczami
locative tułaczu tułaczach
vocative tułaczu tułacze

Derived terms[edit]

adjective

Related terms[edit]

adverb
noun
verb

Further reading[edit]

  • tułacz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • tułacz in Polish dictionaries at PWN
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=tułacz&oldid=76893156"