upokorzenie
Jump to navigation
Jump to search
Polish[edit]
Etymology[edit]
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
upokorzenie n
- verbal noun of upokorzyć
- degradation, humiliation (act of reducing in rank, character, or reputation, or of abasing)
Declension[edit]
Declension of upokorzenie
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | upokorzenie | upokorzenia |
genitive | upokorzenia | upokorzeń |
dative | upokorzeniu | upokorzeniom |
accusative | upokorzenie | upokorzenia |
instrumental | upokorzeniem | upokorzeniami |
locative | upokorzeniu | upokorzeniach |
vocative | upokorzenie | upokorzenia |
Further reading[edit]
- upokorzenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- upokorzenie in Polish dictionaries at PWN