verstedelijken

Dutch

Etymology

Back-formation from verstedelijking. Equivalent to ver- +‎ stad +‎ -e- +‎ -lijk +‎ -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɛrˈsteː.də.lə.kə(n)/, /vərˈsteː.də.lə.kə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: ver‧ste‧de‧lij‧ken

Verb

verstedelijken

1. (ergative) to urbanise [from early 20th c.]
2. (ergative, rare, dated) to become or turn into urban municipal property [from early 20th c.]

Inflection

Conjugation of verstedelijken (weak, prefixed)
infinitive	verstedelijken
past singular	verstedelijkte
past participle	verstedelijkt
infinitive	verstedelijken
gerund	verstedelijken n
	present tense	past tense
1st person singular	verstedelijk	verstedelijkte
2nd person sing. (jij)	verstedelijkt	verstedelijkte
2nd person sing. (u)	verstedelijkt	verstedelijkte
2nd person sing. (gij)	verstedelijkt	verstedelijkte
3rd person singular	verstedelijkt	verstedelijkte
plural	verstedelijken	verstedelijkten
subjunctive sing.1	verstedelijke	verstedelijkte
subjunctive plur.1	verstedelijken	verstedelijkten
imperative sing.	verstedelijk
imperative plur.1	verstedelijkt
participles	verstedelijkend	verstedelijkt
1) Archaic.