voldragen

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Dutch[edit]

Etymology[edit]

From vol- +‎ dragen.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /vɔlˈdraːɣə(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: vol‧dra‧gen
  • Rhymes: -aːɣən

Verb[edit]

voldragen

  1. (transitive) to carry out till completion
  2. (transitive) to carry an unborn child till it's developed

Inflection[edit]

Conjugation of voldragen (strong class 6, prefixed)
infinitive voldragen
past singular voldroeg
past participle voldragen
infinitive voldragen
gerund voldragen n
present tense past tense
1st person singular voldraag voldroeg
2nd person sing. (jij) voldraagt voldroeg
2nd person sing. (u) voldraagt voldroeg
2nd person sing. (gij) voldraagt voldroegt
3rd person singular voldraagt voldroeg
plural voldragen voldroegen
subjunctive sing.1 voldrage voldroege
subjunctive plur.1 voldragen voldroegen
imperative sing. voldraag
imperative plur.1 voldraagt
participles voldragend voldragen
1) Archaic.

Participle[edit]

voldragen

  1. past participle of voldragen

Declension[edit]

Declension of voldragen
uninflected voldragen
inflected voldragen
positive
predicative/adverbial voldragen
indefinite m./f. sing. voldragen
n. sing. voldragen
plural voldragen
definite voldragen
partitive voldragens