wkurwić

Polish

Etymology

From w- +‎ kurwa +‎ -ić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfkur.vit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -urvit͡ɕ
• Syllabification: wkur‧wić

Verb

wkurwić pf (imperfective wkurwiać)

1. (transitive, vulgar) to piss off, to enrage

   Synonyms: wkurzyć, zdenerwować

2. (reflexive with się, vulgar) to get pissed off

   Synonyms: wkurzyć, zdenerwować

Conjugation

Conjugation of wkurwić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wkurwić
future tense	1st	wkurwię			wkurwimy
	2nd	wkurwisz			wkurwicie
	3rd	wkurwi			wkurwią
	impersonal	wkurwi się
past tense	1st	wkurwiłem, -(e)m wkurwił	wkurwiłam, -(e)m wkurwiła	wkurwiłom, -(e)m wkurwiło	wkurwiliśmy, -(e)śmy wkurwili	wkurwiłyśmy, -(e)śmy wkurwiły
	2nd	wkurwiłeś, -(e)ś wkurwił	wkurwiłaś, -(e)ś wkurwiła	wkurwiłoś, -(e)ś wkurwiło	wkurwiliście, -(e)ście wkurwili	wkurwiłyście, -(e)ście wkurwiły
	3rd	wkurwił	wkurwiła	wkurwiło	wkurwili	wkurwiły
	impersonal	wkurwiono
conditional	1st	wkurwiłbym, bym wkurwił	wkurwiłabym, bym wkurwiła	wkurwiłobym, bym wkurwiło	wkurwilibyśmy, byśmy wkurwili	wkurwiłybyśmy, byśmy wkurwiły
	2nd	wkurwiłbyś, byś wkurwił	wkurwiłabyś, byś wkurwiła	wkurwiłobyś, byś wkurwiło	wkurwilibyście, byście wkurwili	wkurwiłybyście, byście wkurwiły
	3rd	wkurwiłby, by wkurwił	wkurwiłaby, by wkurwiła	wkurwiłoby, by wkurwiło	wkurwiliby, by wkurwili	wkurwiłyby, by wkurwiły
	impersonal	wkurwiono by
imperative	1st	niech wkurwię			wkurwijmy
	2nd	wkurwij			wkurwijcie
	3rd	niech wkurwi			niech wkurwią
passive adjectival participle		wkurwiony	wkurwiona	wkurwione	wkurwieni	wkurwione
anterior adverbial participle		wkurwiwszy
verbal noun		wkurwienie

Further reading

• wkurwić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wkurwić in Polish dictionaries at PWN