útjaim
Jump to navigation
Jump to search
Hungarian[edit]
Alternative forms[edit]
- utaim (less common)
Etymology[edit]
út (“road, way”) + -jaim (possessive suffix)
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
útjaim
- first-person singular multiple-possession possessive of út
Declension[edit]
Inflection (stem in -a-, back harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | — | útjaim |
accusative | — | útjaimat |
dative | — | útjaimnak |
instrumental | — | útjaimmal |
causal-final | — | útjaimért |
translative | — | útjaimmá |
terminative | — | útjaimig |
essive-formal | — | útjaimként |
essive-modal | — | útjaimul |
inessive | — | útjaimban |
superessive | — | útjaimon |
adessive | — | útjaimnál |
illative | — | útjaimba |
sublative | — | útjaimra |
allative | — | útjaimhoz |
elative | — | útjaimból |
delative | — | útjaimról |
ablative | — | útjaimtól |
non-attributive possessive - singular |
— | útjaimé |
non-attributive possessive - plural |
— | útjaiméi |