świsnąć

Polish[edit]

From świstać +‎ -nąć.

świsnąć pf (imperfective świstać)

(intransitive) to swish, to whistle, to whiz (to move in such a way as to make a whistling sound)
(intransitive, of wind) to whistle
(transitive, colloquial) to deal a blow, to hit, to punch, to strike
Synonyms: gwizdnąć, uderzyć
(transitive, colloquial) to steal (to illegally take possession of)
Synonyms: see Thesaurus:kraść

Conjugation of świsnąć pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		świsnąć
future tense	1^st	świsnę			świśniemy
	2^nd	świśniesz			świśniecie
	3^rd	świśnie			świsną
	impersonal	świśnie się
past tense	1^st	świsnąłem, -(e)m świsnął	świsnęłam, -(e)m świsnęła	świsnęłom, -(e)m świsnęło	świsnęliśmy, -(e)śmy świsnęli	świsnęłyśmy, -(e)śmy świsnęły
	2^nd	świsnąłeś, -(e)ś świsnął	świsnęłaś, -(e)ś świsnęła	świsnęłoś, -(e)ś świsnęło	świsnęliście, -(e)ście świsnęli	świsnęłyście, -(e)ście świsnęły
	3^rd	świsnął	świsnęła	świsnęło	świsnęli	świsnęły
	impersonal	świśnięto
conditional	1^st	świsnąłbym, bym świsnął	świsnęłabym, bym świsnęła	świsnęłobym, bym świsnęło	świsnęlibyśmy, byśmy świsnęli	świsnęłybyśmy, byśmy świsnęły
	2^nd	świsnąłbyś, byś świsnął	świsnęłabyś, byś świsnęła	świsnęłobyś, byś świsnęło	świsnęlibyście, byście świsnęli	świsnęłybyście, byście świsnęły
	3^rd	świsnąłby, by świsnął	świsnęłaby, by świsnęła	świsnęłoby, by świsnęło	świsnęliby, by świsnęli	świsnęłyby, by świsnęły
	impersonal	świśnięto by
imperative	1^st	niech świsnę			świśnijmy
	2^nd	świśnij			świśnijcie
	3^rd	niech świśnie			niech świsną
passive adjectival participle		świśnięty	świśnięta	świśnięte	świśnięci	świśnięte
anterior adverbial participle		świsnąwszy
verbal noun		świśnięcie

interjection