αναιρέσιμος
Jump to navigation
Jump to search
Greek[edit]
Adjective[edit]
αναιρέσιμος • (anairésimos) m (feminine αναιρέσιμη, neuter αναιρέσιμο)
Declension[edit]
Declension of αναιρέσιμος
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | αναιρέσιμος • | αναιρέσιμη • | αναιρέσιμο • | αναιρέσιμοι • | αναιρέσιμες • | αναιρέσιμα • |
| genitive | αναιρέσιμου • | αναιρέσιμης • | αναιρέσιμου • | αναιρέσιμων • | αναιρέσιμων • | αναιρέσιμων • |
| accusative | αναιρέσιμο • | αναιρέσιμη • | αναιρέσιμο • | αναιρέσιμους • | αναιρέσιμες • | αναιρέσιμα • |
| vocative | αναιρέσιμε • | αναιρέσιμη • | αναιρέσιμο • | αναιρέσιμοι • | αναιρέσιμες • | αναιρέσιμα • |
Related terms[edit]
- see: αναιρώ (anairó, “to revoke”)