απόδειξη

Greek

Etymology

From Classical Greek ἀπόδειξις (apódeixis).

Noun

απόδειξη • (apódeixi) f (plural αποδείξεις)

1. proof

   Η απόδειξη του θεωρήματος βρίσκεται στη σελίδα 35.

   I apódeixi tou theorímatos vrísketai sti selída 35.

   The proof of the theorem can be found on page 35.

2. (mainly in plural) evidence

   Δεν υπήρχαν αρκετές αποδείξεις για την καταδίκη του.

   Den ypírchan arketés apodeíxeis gia tin katadíki tou.

   There was not enough evidence to convict him.

3. receipt

   Ξέχασα την απόδειξη στο εστιατόριο.

   Xéchasa tin apódeixi sto estiatório.

   I forgot the receipt in the restaurant.

Declension

declension of απόδειξη

case     \     number	singular	plural
nominative	απόδειξη •	αποδείξεις •
genitive	απόδειξης •	αποδείξεων •
accusative	απόδειξη •	αποδείξεις •
vocative	απόδειξη •	αποδείξεις •
Older or formal genitive singular: αποδείξεως •

Related terms

• αποδεικνύω (apodeiknýo, “to prove”)