διακλάδωση

Greek

Etymology

First written appearance 1843

Noun

διακλάδωση • (diakládosi) f (plural διακλαδώσεις)

1. branch (any of the parts of something that divides like the branch of a tree)
2. branch, bifurcation, knot (the point in which that division starts)
3. (botany) ramification

Declension

declension of διακλάδωση

case     \     number	singular	plural
nominative	διακλάδωση •	διακλαδώσεις •
genitive	διακλάδωσης •	διακλαδώσεων •
accusative	διακλάδωση •	διακλαδώσεις •
vocative	διακλάδωση •	διακλαδώσεις •
Older or formal genitive singular: διακλαδώσεως •

Related terms

• διακλαδίζομαι (diakladízomai, “to branch”)
• διακλαδωτήρας m (diakladotíras, “union, joint”)

See also

• διακλαδικός (diakladikós, “interdisciplinary”)