δύστηκτος

Greek

Adjective

δύστηκτος • (dýstiktos) m (feminine δύστηκτη, neuter δύστηκτο)

1. refractory (resistant to great heat)

Declension

Declension of δύστηκτος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	δύστηκτος •	δύστηκτη •	δύστηκτο •	δύστηκτοι •	δύστηκτες •	δύστηκτα •
genitive	δύστηκτου •	δύστηκτης •	δύστηκτου •	δύστηκτων •	δύστηκτων •	δύστηκτων •
accusative	δύστηκτο •	δύστηκτη •	δύστηκτο •	δύστηκτους •	δύστηκτες •	δύστηκτα •
vocative	δύστηκτε •	δύστηκτη •	δύστηκτο •	δύστηκτοι •	δύστηκτες •	δύστηκτα •

Synonyms

• δυσκατέργαστος (dyskatérgastos)