θανατηφόρος

Ancient Greek

Etymology

From θᾰ́νᾰτος (thánatos, “death”) +‎ -φόρος (-phóros, “bearing”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tʰa.na.tɛː.pʰó.ros/ → /θa.na.tiˈɸo.ros/ → /θa.na.tiˈfo.ros/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tʰa.na.tɛː.pʰó.ros/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tʰa.na.te̝ˈpʰo.ros/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /θa.na.tiˈɸo.ros/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /θa.na.tiˈfo.ros/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /θa.na.tiˈfo.ros/

Adjective

θᾰνᾰτηφόρος • (thanatēphóros) m or f (neuter θᾰνᾰτηφόρον); second declension

1. deadly, lethal, mortiferous

Inflection

Second declension of θᾰνᾰτηφόρος; θᾰνᾰτηφόρον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		θᾰνᾰτηφόρος thanatēphóros	θᾰνᾰτηφόρον thanatēphóron		θᾰνᾰτηφόρω thanatēphórō	θᾰνᾰτηφόρω thanatēphórō		θᾰνᾰτηφόροι thanatēphóroi	θᾰνᾰτηφόρᾰ thanatēphóra
Genitive		θᾰνᾰτηφόρου thanatēphórou	θᾰνᾰτηφόρου thanatēphórou		θᾰνᾰτηφόροιν thanatēphóroin	θᾰνᾰτηφόροιν thanatēphóroin		θᾰνᾰτηφόρων thanatēphórōn	θᾰνᾰτηφόρων thanatēphórōn
Dative		θᾰνᾰτηφόρῳ thanatēphórōi	θᾰνᾰτηφόρῳ thanatēphórōi		θᾰνᾰτηφόροιν thanatēphóroin	θᾰνᾰτηφόροιν thanatēphóroin		θᾰνᾰτηφόροις thanatēphórois	θᾰνᾰτηφόροις thanatēphórois
Accusative		θᾰνᾰτηφόρον thanatēphóron	θᾰνᾰτηφόρον thanatēphóron		θᾰνᾰτηφόρω thanatēphórō	θᾰνᾰτηφόρω thanatēphórō		θᾰνᾰτηφόρους thanatēphórous	θᾰνᾰτηφόρᾰ thanatēphóra
Vocative		θᾰνᾰτηφόρε thanatēphóre	θᾰνᾰτηφόρον thanatēphóron		θᾰνᾰτηφόρω thanatēphórō	θᾰνᾰτηφόρω thanatēphórō		θᾰνᾰτηφόροι thanatēphóroi	θᾰνᾰτηφόρᾰ thanatēphóra
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		θᾰνᾰτηφόρως thanatēphórōs			θᾰνᾰτηφορώτερος thanatēphorṓteros			θᾰνᾰτηφορώτᾰτος thanatēphorṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: θανατηφόρος (thanatifóros)