θυγατέρα

See also: θυγάτερα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tʰy.ɡa.té.ra/ → /θy.ɣaˈte.ra/ → /θi.ɣaˈte.ra/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tʰy.ɡa.té.ra/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tʰy.ɡaˈte.ra/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /θy.ɣaˈte.ra/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /θy.ɣaˈte.ra/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /θi.ɣaˈte.ra/

Noun

θῠγᾰτέρᾰ • (thugatéra)

1. accusative singular of θυγάτηρ (thugátēr)

Greek

Alternative forms

• (Old Athenian dialect, Maniot dialect) δυχατέρα (dychatéra)
• (Leucadian dialect) θυατέρα (thyatéra)

Etymology

From Ancient Greek θυγάτηρ (thugátēr), from Proto-Indo-European *dʰugh₂tḗr. Cognate with Tsakonian σάτη (sáti).

Pronunciation

• IPA^(key): /θi.ɣaˈte.ra/

Noun

θυγατέρα • (thygatéra) f (plural θυγατέρες)

1. (literary, archaic, dialect) daughter

Declension

declension of θυγατέρα

case     \     number	singular	plural
nominative	θυγατέρα •	θυγατέρες •
genitive	θυγατέρας •	θυγατέρων •
accusative	θυγατέρα •	θυγατέρες •
vocative	θυγατέρα •	θυγατέρες •

Synonyms

• κόρη f (kóri) (usual, modern term)

Related terms

• ακριβοθυγατέρα f (akrivothygatéra, “much loved daughter”)
• θυγατρικός (thygatrikós, “subsidiary”)