καθαρματάρα

Greek

Etymology

κάθαρμα (kátharma) +‎ -άρα (-ára).

Pronunciation

• IPA^(key): /kaθaɾmaˈtaɾa/
• Hyphenation: κα‧θαρ‧μα‧τά‧ρα

Noun

καθαρματάρα • (katharmatára) n (plural καθαρματάρες)

1. (offensive, derogatory) Augmentative of κάθαρμα (kátharma, “bastard, son of a bitch”)

Declension

declension of καθαρματάρα

case     \     number	singular	plural
nominative	καθαρματάρα •	καθαρματάρες •
genitive	καθαρματάρας •	—
accusative	καθαρματάρα •	καθαρματάρες •
vocative	καθαρματάρα •	καθαρματάρες •