κοινόλεκτε

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /cyˈno.lek.te/ → /ciˈno.lek.te/

• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kyˈno.lek.te/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /cyˈno.lek.te/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /cyˈno.lek.te/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ciˈno.lek.te/

Adjective

κοινόλεκτε • (koinólekte)

1. vocative singular masculine of κοινόλεκτος (koinólektos)

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /ciˈnolekte/
• Hyphenation: κοι‧νό‧λε‧κτε

Noun

κοινόλεκτε • (koinólekte) f

1. Vocative singular form of κοινόλεκτος (koinólektos).