ομολογητής
Jump to navigation
Jump to search
Greek[edit]
Noun[edit]
ομολογητής • (omologitís) m (plural ομολογητές, feminine ομολογήτρια)
- confessor
- (Christianity) confessor (official designation of a person who acknowledges their Christian faith, especially when this risks their life)
- Θεοφάνης Ομολογητής (Theophanes the Confessor)
Declension[edit]
declension of ομολογητής
| case \ number | singular | plural |
|---|---|---|
| nominative | ομολογητής • | ομολογητές • |
| genitive | ομολογητή • | ομολογητών • |
| accusative | ομολογητή • | ομολογητές • |
| vocative | ομολογητή • | ομολογητές • |
Synonyms[edit]
- εξομολογητής m (exomologitís)
Related terms[edit]
- ομολογώ (omologó, “to confess”)
- ομολογουμένως (omologouménos, “admittedly”) (adverb)