περάω

Ancient Greek

Etymology

In the sense of 'to cross,' from πέρα (péra, “beyond”). Cognate to Albanian prura. In the sense of 'to sell as a slave,' cognate with πέρνημι (pérnēmi).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pe.rá.ɔː/ → /peˈra.o/ → /peˈra.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pe.rá.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /peˈra.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /peˈra.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /peˈra.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /peˈra.o/

Verb

περᾰ́ω • (peráō)

1. to go from one side to another
2. to pass through over or traverse, cross, esp. over water
3. (intransitive) to penetrate or pierce (of a pointed weapon)
4. to sell as a slave

Conjugation

   Present: περᾰ́ω, περᾰ́ομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	περᾰ́ω	περᾰ́εις	περᾰ́ει	περᾰ́ετον	περᾰ́ετον	περᾰ́ομεν	περᾰ́ετε	περᾰ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	περᾰ́ω	περᾰ́ῃς	περᾰ́ῃ	περᾰ́ητον	περᾰ́ητον	περᾰ́ωμεν	περᾰ́ητε	περᾰ́ωσῐ(ν)
	optative	περᾰ́οιμῐ	περᾰ́οις	περᾰ́οι	περᾰ́οιτον	περᾰοίτην	περᾰ́οιμεν	περᾰ́οιτε	περᾰ́οιεν
	imperative		πέρᾰε	περᾰέτω	περᾰ́ετον	περᾰέτων		περᾰ́ετε	περᾰόντων
middle/ passive	indicative	περᾰ́ομαι	περᾰ́ῃ, περᾰ́ει	περᾰ́εται	περᾰ́εσθον	περᾰ́εσθον	περᾰόμεθᾰ	περᾰ́εσθε	περᾰ́ονται
	subjunctive	περᾰ́ωμαι	περᾰ́ῃ	περᾰ́ηται	περᾰ́ησθον	περᾰ́ησθον	περᾰώμεθᾰ	περᾰ́ησθε	περᾰ́ωνται
	optative	περᾰοίμην	περᾰ́οιο	περᾰ́οιτο	περᾰ́οισθον	περᾰοίσθην	περᾰοίμεθᾰ	περᾰ́οισθε	περᾰ́οιντο
	imperative		περᾰ́ου	περᾰέσθω	περᾰ́εσθον	περᾰέσθων		περᾰ́εσθε	περᾰέσθων
		active				middle/passive
infinitive		περᾰ́ειν				περᾰ́εσθαι
participle	m	περᾰ́ων				περᾰόμενος
	f	περᾰ́ουσᾰ				περᾰομένη
	n	περᾰ́ον				περᾰόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: περῶ, περῶμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	περῶ	περᾷς	περᾷ	περᾶτον	περᾶτον	περῶμεν	περᾶτε	περῶσῐ(ν)
	subjunctive	περῶ	περᾷς	περᾷ	περᾶτον	περᾶτον	περῶμεν	περᾶτε	περῶσῐ(ν)
	optative	περῴην, περῷμῐ	περῴης, περῷς	περῴη, περῷ	περῷτον, περῴητον	περῴτην, περῳήτην	περῷμεν, περῴημεν	περῷτε, περῴητε	περῷεν, περῴησᾰν
	imperative		πέρᾱ	περᾱ́τω	περᾶτον	περᾱ́των		περᾶτε	περώντων
middle/ passive	indicative	περῶμαι	περᾷ	περᾶται	περᾶσθον	περᾶσθον	περώμεθᾰ	περᾶσθε	περῶνται
	subjunctive	περῶμαι	περᾷ	περᾶται	περᾶσθον	περᾶσθον	περώμεθᾰ	περᾶσθε	περῶνται
	optative	περῴμην	περῷο	περῷτο	περῷσθον	περῴσθην	περῴμεθᾰ	περῷσθε	περῷντο
	imperative		περῶ	περᾱ́σθω	περᾶσθον	περᾱ́σθων		περᾶσθε	περᾱ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		περᾶν				περᾶσθαι
participle	m	περῶν				περώμενος
	f	περῶσᾰ				περωμένη
	n	περῶν				περώμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: περᾰ́ω, περᾰ́ομαι (Epic, uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	περᾰ́ω	περᾰ́εις	περᾰ́ει	περᾰ́ετον	περᾰ́ετον	περᾰ́ομεν	περᾰ́ετε	περᾰ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	περᾰ́ω, περᾰ́ωμῐ	περᾰ́ῃς, περᾰ́ῃσθᾰ	περᾰ́ῃ, περᾰ́ῃσῐ	περᾰ́ητον	περᾰ́ητον	περᾰ́ωμεν	περᾰ́ητε	περᾰ́ωσῐ(ν)
	optative	περᾰ́οιμῐ	περᾰ́οισ(θᾰ)	περᾰ́οι	περᾰ́οιτον	περᾰοίτην	περᾰ́οιμεν	περᾰ́οιτε	περᾰ́οιεν
	imperative		πέρᾰε	περᾰέτω	περᾰ́ετον	περᾰέτων		περᾰ́ετε	περᾰόντων
middle/ passive	indicative	περᾰ́ομαι	περᾰ́εαι	περᾰ́εται	περᾰ́εσθον	περᾰ́εσθον	περᾰόμε(σ)θᾰ	περᾰ́εσθε	περᾰ́ονται
	subjunctive	περᾰ́ωμαι	περᾰ́ηαι	περᾰ́ηται	περᾰ́ησθον	περᾰ́ησθον	περᾰώμε(σ)θᾰ	περᾰ́ησθε	περᾰ́ωνται
	optative	περᾰοίμην	περᾰ́οιο	περᾰ́οιτο	περᾰ́οισθον	περᾰοίσθην	περᾰοίμε(σ)θᾰ	περᾰ́οισθε	περᾰοίᾰτο
	imperative		περᾰ́εο	περᾰέσθω	περᾰ́εσθον	περᾰέσθων		περᾰ́εσθε	περᾰέσθων
		active				middle/passive
infinitive		περάᾱν, περᾶν, περήμεναι				περᾰ́εσθαι
participle	m	περᾰ́ων				περᾰόμενος
	f	περᾰ́ουσᾰ				περᾰομένη
	n	περᾰ́ον				περᾰόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: περῶ, περῶμαι (Epic, contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	περῶ	περᾷς	περᾷ	περᾶτον	περᾶτον	περῶμεν	περᾶτε	περῶσῐ(ν)
	subjunctive	περῶ, περῶμῐ	περᾷς, περᾷσθᾰ	περᾷ, περᾷσῐ	περᾶτον	περᾶτον	περῶμεν	περᾶτε	περῶσῐ(ν)
	optative	περῷμι	περῷς	περῷ	περῷτον	περῴτην	περῷμεν	περῷτε	περῷεν
	imperative		πέρᾱ	περᾱ́τω	περᾶτον	περᾱ́των		περᾶτε	περώντων
middle/ passive	indicative	περῶμαι	περᾷ	περᾶται	περᾶσθον	περᾶσθον	περώμε(σ)θᾰ	περᾶσθε	περῶνται
	subjunctive	περῶμαι	περᾷ	περᾶται	περᾶσθον	περᾶσθον	περώμε(σ)θᾰ	περᾶσθε	περῶνται
	optative	περῴμην	περῷο	περῷτο	περῷσθον	περῴσθην	περῴμε(σ)θᾰ	περῷσθε	περῴᾰτο
	imperative		περῶ	περᾱ́σθω	περᾶσθον	περᾱ́σθων		περᾶσθε	περᾱ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		περάᾱν, περᾶν, περήμεναι				περᾶσθαι
participle	m	περῶν				περώμενος
	f	περῶσᾰ				περωμένη
	n	περῶν				περώμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐπέρᾰον, ἐπερᾰόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπέρᾰον	ἐπέρᾰες	ἐπέρᾰε(ν)	ἐπερᾰ́ετον	ἐπερᾰέτην	ἐπερᾰ́ομεν	ἐπερᾰ́ετε	ἐπέρᾰον
middle/ passive	indicative	ἐπερᾰόμην	ἐπερᾰ́ου	ἐπερᾰ́ετο	ἐπερᾰ́εσθον	ἐπερᾰέσθην	ἐπερᾰόμεθᾰ	ἐπερᾰ́εσθε	ἐπερᾰ́οντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐπέρων, ἐπερώμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπέρων	ἐπέρᾱς	ἐπέρᾱ	ἐπερᾶτον	ἐπερᾱ́την	ἐπερῶμεν	ἐπερᾶτε	ἐπέρων
middle/ passive	indicative	ἐπερώμην	ἐπερῶ	ἐπερᾶτο	ἐπερᾶσθον	ἐπερᾱ́σθην	ἐπερώμεθᾰ	ἐπερᾶσθε	ἐπερῶντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: περήσω, περήσομαι, περηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	περήσω	περήσεις	περήσει	περήσετον	περήσετον	περήσομεν	περήσετε	περήσουσῐ(ν)
	optative	περήσοιμῐ	περήσοις	περήσοι	περήσοιτον	περησοίτην	περήσοιμεν	περήσοιτε	περήσοιεν
middle	indicative	περήσομαι	περήσῃ, περήσει	περήσεται	περήσεσθον	περήσεσθον	περησόμεθᾰ	περήσεσθε	περήσονται
	optative	περησοίμην	περήσοιο	περήσοιτο	περήσοισθον	περησοίσθην	περησοίμεθᾰ	περήσοισθε	περήσοιντο
passive	indicative	περηθήσομαι	περηθήσῃ	περηθήσεται	περηθήσεσθον	περηθήσεσθον	περηθησόμεθᾰ	περηθήσεσθε	περηθήσονται
	optative	περηθησοίμην	περηθήσοιο	περηθήσοιτο	περηθήσοισθον	περηθησοίσθην	περηθησοίμεθᾰ	περηθήσοισθε	περηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		περήσειν			περήσεσθαι		περηθήσεσθαι
participle	m	περήσων			περησόμενος		περηθησόμενος
	f	περήσουσᾰ			περησομένη		περηθησομένη
	n	περῆσον			περησόμενον		περηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐπέρησᾰ, ἐπερησᾰ́μην, ἐπερήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπέρησᾰ	ἐπέρησᾰς	ἐπέρησε(ν)	ἐπερήσᾰτον	ἐπερησᾰ́την	ἐπερήσᾰμεν	ἐπερήσᾰτε	ἐπέρησᾰν
	subjunctive	περήσω	περήσῃς	περήσῃ	περήσητον	περήσητον	περήσωμεν	περήσητε	περήσωσῐ(ν)
	optative	περήσαιμῐ	περήσειᾰς, περήσαις	περήσειε(ν), περήσαι	περήσαιτον	περησαίτην	περήσαιμεν	περήσαιτε	περήσειᾰν, περήσαιεν
	imperative		πέρησον	περησᾰ́τω	περήσᾰτον	περησᾰ́των		περήσᾰτε	περησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐπερησᾰ́μην	ἐπερήσω	ἐπερήσᾰτο	ἐπερήσᾰσθον	ἐπερησᾰ́σθην	ἐπερησᾰ́μεθᾰ	ἐπερήσᾰσθε	ἐπερήσᾰντο
	subjunctive	περήσωμαι	περήσῃ	περήσηται	περήσησθον	περήσησθον	περησώμεθᾰ	περήσησθε	περήσωνται
	optative	περησαίμην	περήσαιο	περήσαιτο	περήσαισθον	περησαίσθην	περησαίμεθᾰ	περήσαισθε	περήσαιντο
	imperative		πέρησαι	περησᾰ́σθω	περήσᾰσθον	περησᾰ́σθων		περήσᾰσθε	περησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐπερήθην	ἐπερήθης	ἐπερήθη	ἐπερήθητον	ἐπερηθήτην	ἐπερήθημεν	ἐπερήθητε	ἐπερήθησᾰν
	subjunctive	περηθῶ	περηθῇς	περηθῇ	περηθῆτον	περηθῆτον	περηθῶμεν	περηθῆτε	περηθῶσῐ(ν)
	optative	περηθείην	περηθείης	περηθείη	περηθεῖτον, περηθείητον	περηθείτην, περηθειήτην	περηθεῖμεν, περηθείημεν	περηθεῖτε, περηθείητε	περηθεῖεν, περηθείησᾰν
	imperative		περήθητι	περηθήτω	περήθητον	περηθήτων		περήθητε	περηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		περῆσαι			περήσᾰσθαι		περηθῆναι
participle	m	περήσᾱς			περησᾰ́μενος		περηθείς
	f	περήσᾱσᾰ			περησᾰμένη		περηθεῖσᾰ
	n	περῆσᾰν			περησᾰ́μενον		περηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: πεπέρηκᾰ, πεπέρημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πεπέρηκᾰ	πεπέρηκᾰς	πεπέρηκε(ν)	πεπερήκᾰτον	πεπερήκᾰτον	πεπερήκᾰμεν	πεπερήκᾰτε	πεπερήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πεπερήκω	πεπερήκῃς	πεπερήκῃ	πεπερήκητον	πεπερήκητον	πεπερήκωμεν	πεπερήκητε	πεπερήκωσῐ(ν)
	optative	πεπερήκοιμῐ, πεπερηκοίην	πεπερήκοις, πεπερηκοίης	πεπερήκοι, πεπερηκοίη	πεπερήκοιτον	πεπερηκοίτην	πεπερήκοιμεν	πεπερήκοιτε	πεπερήκοιεν
	imperative		πεπέρηκε	πεπερηκέτω	πεπερήκετον	πεπερηκέτων		πεπερήκετε	πεπερηκόντων
middle/ passive	indicative	πεπέρημαι	πεπέρησαι	πεπέρηται	πεπέρησθον	πεπέρησθον	πεπερήμεθᾰ	πεπέρησθε	πεπέρηνται
	subjunctive	πεπερημένος ὦ	πεπερημένος ᾖς	πεπερημένος ᾖ	πεπερημένω ἦτον	πεπερημένω ἦτον	πεπερημένοι ὦμεν	πεπερημένοι ἦτε	πεπερημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	πεπερημένος εἴην	πεπερημένος εἴης	πεπερημένος εἴη	πεπερημένω εἴητον/εἶτον	πεπερημένω εἰήτην/εἴτην	πεπερημένοι εἴημεν/εἶμεν	πεπερημένοι εἴητε/εἶτε	πεπερημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		πεπέρησο	πεπερήσθω	πεπέρησθον	πεπερήσθων		πεπέρησθε	πεπερήσθων
		active				middle/passive
infinitive		πεπερηκέναι				πεπερῆσθαι
participle	m	πεπερηκώς				πεπερημένος
	f	πεπερηκυῖᾰ				πεπερημένη
	n	πεπερηκός				πεπερημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐπεπερήκειν, ἐπεπερήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπεπερήκειν, ἐπεπερήκη	ἐπεπερήκεις, ἐπεπερήκης	ἐπεπερήκει(ν)	ἐπεπερήκετον	ἐπεπερηκέτην	ἐπεπερήκεμεν	ἐπεπερήκετε	ἐπεπερήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐπεπερήμην	ἐπεπέρησο	ἐπεπέρητο	ἐπεπέρησθον	ἐπεπερήσθην	ἐπεπερήμεθᾰ	ἐπεπέρησθε	ἐπεπέρηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• πέρᾱμα (pérāma)
• πιπράσκω (pipráskō)

 

Descendants

• Koine Greek: περνῶ (pernô)
  • Greek: περνώ (pernó), περνάω (pernáo)

References

• “περάω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press