προσιών

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pro.si.ɔ̌ːn/ → /pro.siˈon/ → /pro.siˈon/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.si.ɔ̌ːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pro.siˈon/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pro.siˈon/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pro.siˈon/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pro.siˈon/

Participle

προσῐών • (prosiṓn) m (feminine προσῐοῦσᾰ, neuter προσῐόν); first/third declension

1. present active participle of πρόσειμι (próseimi)

Declension

First and third declension of προσῐών; προσῐοῦσᾰ; προσῐόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		προσῐών prosiṓn	προσῐοῦσᾰ prosioûsa	προσῐόν prosión		προσῐόντε prosiónte	προσῐούσᾱ prosioúsā	προσῐόντε prosiónte		προσῐόντες prosióntes	προσῐοῦσαι prosioûsai	προσῐόντᾰ prosiónta
Genitive		προσῐόντος prosióntos	προσῐούσης prosioúsēs	προσῐόντος prosióntos		προσῐόντοιν prosióntoin	προσῐούσαιν prosioúsain	προσῐόντοιν prosióntoin		προσῐόντων prosióntōn	προσῐουσῶν prosiousôn	προσῐόντων prosióntōn
Dative		προσῐόντῐ prosiónti	προσῐούσῃ prosioúsēi	προσῐόντῐ prosiónti		προσῐόντοιν prosióntoin	προσῐούσαιν prosioúsain	προσῐόντοιν prosióntoin		προσῐοῦσῐ / προσῐοῦσῐν prosioûsi(n)	προσῐούσαις prosioúsais	προσῐοῦσῐ / προσῐοῦσῐν prosioûsi(n)
Accusative		προσῐόντᾰ prosiónta	προσῐοῦσᾰν prosioûsan	προσῐόν prosión		προσῐόντε prosiónte	προσῐούσᾱ prosioúsā	προσῐόντε prosiónte		προσῐόντᾰς prosióntas	προσῐούσᾱς prosioúsās	προσῐόντᾰ prosiónta
Vocative		προσῐών prosiṓn	προσῐοῦσᾰ prosioûsa	προσῐόν prosión		προσῐόντε prosiónte	προσῐούσᾱ prosioúsā	προσῐόντε prosiónte		προσῐόντες prosióntes	προσῐοῦσαι prosioûsai	προσῐόντᾰ prosiónta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		προσῐόντως prosióntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.