πρωτόγονος

Ancient Greek

Etymology

From πρωτο- (prōto-, “first”) +‎ γόνος (gónos, “offspring”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /prɔː.tó.ɡo.nos/ → /proˈto.ɣo.nos/ → /proˈto.ɣo.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /prɔː.tó.ɡo.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /proˈto.ɡo.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /proˈto.ɣo.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /proˈto.ɣo.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /proˈto.ɣo.nos/

Adjective

πρωτόγονος • (prōtógonos) m or f (neuter πρωτόγονον); second declension or
πρωτόγονος • (prōtógonos) m (feminine πρωτόγονη, neuter πρωτόγονον); first/second declension

1. first-born, first-created
2. high-born
3. first-ordained

Declension

Two-ending adjective:

Second declension of πρωτόγονος; πρωτόγονον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		πρωτόγονος prōtógonos	πρωτόγονον prōtógonon		πρωτογόνω prōtogónō	πρωτογόνω prōtogónō		πρωτόγονοι prōtógonoi	πρωτόγονᾰ prōtógona
Genitive		πρωτογόνου prōtogónou	πρωτογόνου prōtogónou		πρωτογόνοιν prōtogónoin	πρωτογόνοιν prōtogónoin		πρωτογόνων prōtogónōn	πρωτογόνων prōtogónōn
Dative		πρωτογόνῳ prōtogónōi	πρωτογόνῳ prōtogónōi		πρωτογόνοιν prōtogónoin	πρωτογόνοιν prōtogónoin		πρωτογόνοις prōtogónois	πρωτογόνοις prōtogónois
Accusative		πρωτόγονον prōtógonon	πρωτόγονον prōtógonon		πρωτογόνω prōtogónō	πρωτογόνω prōtogónō		πρωτογόνους prōtogónous	πρωτόγονᾰ prōtógona
Vocative		πρωτόγονε prōtógone	πρωτόγονον prōtógonon		πρωτογόνω prōtogónō	πρωτογόνω prōtogónō		πρωτόγονοι prōtógonoi	πρωτόγονᾰ prōtógona
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		πρωτογόνως prōtogónōs			πρωτογονώτερος prōtogonṓteros			πρωτογονώτᾰτος prōtogonṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Three-ending adjective:

First and second declension of πρωτόγονος; πρωτογόνη; πρωτόγονον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		πρωτόγονος prōtógonos	πρωτογόνη prōtogónē	πρωτόγονον prōtógonon		πρωτογόνω prōtogónō	πρωτογόνᾱ prōtogónā	πρωτογόνω prōtogónō		πρωτόγονοι prōtógonoi	πρωτόγοναι prōtógonai	πρωτόγονᾰ prōtógona
Genitive		πρωτογόνου prōtogónou	πρωτογόνης prōtogónēs	πρωτογόνου prōtogónou		πρωτογόνοιν prōtogónoin	πρωτογόναιν prōtogónain	πρωτογόνοιν prōtogónoin		πρωτογόνων prōtogónōn	πρωτογόνων prōtogónōn	πρωτογόνων prōtogónōn
Dative		πρωτογόνῳ prōtogónōi	πρωτογόνῃ prōtogónēi	πρωτογόνῳ prōtogónōi		πρωτογόνοιν prōtogónoin	πρωτογόναιν prōtogónain	πρωτογόνοιν prōtogónoin		πρωτογόνοις prōtogónois	πρωτογόναις prōtogónais	πρωτογόνοις prōtogónois
Accusative		πρωτόγονον prōtógonon	πρωτογόνην prōtogónēn	πρωτόγονον prōtógonon		πρωτογόνω prōtogónō	πρωτογόνᾱ prōtogónā	πρωτογόνω prōtogónō		πρωτογόνους prōtogónous	πρωτογόνᾱς prōtogónās	πρωτόγονᾰ prōtógona
Vocative		πρωτόγονε prōtógone	πρωτογόνη prōtogónē	πρωτόγονον prōtógonon		πρωτογόνω prōtogónō	πρωτογόνᾱ prōtogónā	πρωτογόνω prōtogónō		πρωτόγονοι prōtógonoi	πρωτόγοναι prōtógonai	πρωτόγονᾰ prōtógona
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		πρωτογόνως prōtogónōs				πρωτογονώτερος prōtogonṓteros				πρωτογονώτᾰτος prōtogonṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: πρωτόγονος (protógonos)
• → English: protogenos

Further reading

• “πρωτόγονος”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• πρωτόγονος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• πρωτόγονος in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• πρωτόγονος - ΛΟΓΕΙΟΝ (since 2011) Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch) University of Chicago.
• “πρωτόγονος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “πρωτόγονος”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter

Greek

Etymology

From Ancient Greek πρωτόγονος (prōtógonos). By surface analysis, πρωτό- (protó-, “first”) +‎ γόνος (gónos, “offspring”).

Pronunciation

• IPA^(key): /pɾoˈtoɣonos/
• Hyphenation: πρω‧τό‧γο‧νος

Adjective

πρωτόγονος • (protógonos) m (feminine πρωτόγονη, neuter πρωτόγονο)

1. primitive, savage, barbaric
2. uncivilised, uncultivated
3. (as a noun) savage, primitive person

Declension

Declension of πρωτόγονος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	πρωτόγονος •	πρωτόγονη •	πρωτόγονο •	πρωτόγονοι •	πρωτόγονες •	πρωτόγονα •
genitive	πρωτόγονου •	πρωτόγονης •	πρωτόγονου •	πρωτόγονων •	πρωτόγονων •	πρωτόγονων •
accusative	πρωτόγονο •	πρωτόγονη •	πρωτόγονο •	πρωτόγονους •	πρωτόγονες •	πρωτόγονα •
vocative	πρωτόγονε •	πρωτόγονη •	πρωτόγονο •	πρωτόγονοι •	πρωτόγονες •	πρωτόγονα •