συνόμαιμος

Ancient Greek

Alternative forms

• συνόμημος (sunómēmos), συνομαίμων (sunomaímōn)

Etymology

συν- (sun-) +‎ ὅμαιμος (hómaimos)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sy.nó.mai̯.mos/ → /syˈno.mɛ.mos/ → /siˈno.me.mos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sy.nó.mai̯.mos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syˈno.mɛ.mos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syˈno.mɛ.mos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syˈno.me.mos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siˈno.me.mos/

Adjective

σῠνόμαιμος • (sunómaimos) m or f (neuter σῠνόμαιμον); second declension

1. consanguineous, same-blooded

Declension

Second declension of σῠνόμαιμος; σῠνόμαιμον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		σῠνόμαιμος sunómaimos	σῠνόμαιμον sunómaimon		σῠνομαίμω sunomaímō	σῠνομαίμω sunomaímō		σῠνόμαιμοι sunómaimoi	σῠνόμαιμᾰ sunómaima
Genitive		σῠνομαίμου sunomaímou	σῠνομαίμου sunomaímou		σῠνομαίμοιν sunomaímoin	σῠνομαίμοιν sunomaímoin		σῠνομαίμων sunomaímōn	σῠνομαίμων sunomaímōn
Dative		σῠνομαίμῳ sunomaímōi	σῠνομαίμῳ sunomaímōi		σῠνομαίμοιν sunomaímoin	σῠνομαίμοιν sunomaímoin		σῠνομαίμοις sunomaímois	σῠνομαίμοις sunomaímois
Accusative		σῠνόμαιμον sunómaimon	σῠνόμαιμον sunómaimon		σῠνομαίμω sunomaímō	σῠνομαίμω sunomaímō		σῠνομαίμους sunomaímous	σῠνόμαιμᾰ sunómaima
Vocative		σῠνόμαιμε sunómaime	σῠνόμαιμον sunómaimon		σῠνομαίμω sunomaímō	σῠνομαίμω sunomaímō		σῠνόμαιμοι sunómaimoi	σῠνόμαιμᾰ sunómaima
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		σῠνομαίμως sunomaímōs			σῠνομαιμότερος sunomaimóteros			σῠνομαιμότᾰτος sunomaimótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “συνόμαιμος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press