σύγχυση

Greek

Etymology

Borrowed from Ancient Greek σύγχυσις (súnkhusis), from the verb συγχέω (sunkhéō), composed of συν- (sun-) + χέω (khéō).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsiɲ.çi.si/
• Hyphenation: σύγ‧χυ‧ση

Noun

σύγχυση • (sýnchysi) f (plural συγχύσεις)

1. confusion (state of mind or situation characterised by a lack of clarity or order)

Declension

declension of σύγχυση

case     \     number	singular	plural
nominative	σύγχυση •	συγχύσεις •
genitive	σύγχυσης •	συγχύσεων •
accusative	σύγχυση •	συγχύσεις •
vocative	σύγχυση •	συγχύσεις •
Older or formal genitive singular: συγχύσεως •

See also

• μπέρδεμα n (bérdema)